Ben geldiiim. İçimde biriktirdiklerim, paylaşmak istediklerim ama en önemlisi de ne yaparsam yapayım söyleyemediklerimle karşınızdayım. Sizde havalar nasıl? Sıcak değil mi? Allah günah yazmasın ama hiç de sevmem şu sıcağı dolayısıyla da yaz mevsimini. Tabi ki kendine göre güzellikleri var ama ben kış mevsimini sevenlerdenim. Bir de kar yağdı mı değmeyin keyfime. Neyse konumuz tabi ki de bu değil. Şimdi siz konumuz ne sorusuna vereceğim cevabı merak ediyor olmalısınız etmiyorsanız da edin bir zahmet! Konu benim kaybettiklerim yahut hiç kazanamadıklarım. En kötüsü de bunlar hep en sevdiklerim diye tasvir ettiklerim. Genel olarak pek sıcakkanlı biri olduğum söylenemez hatta soğuk bile sayılabilirim, öyle kolay yakın ilişkiler kuramam. Tabi ki birçok arkadaşım var ama onları kazanmamdaki en büyük pay yine onlarındır, çoğuyla yakınlığım onların attığı adımlar sayesinde olmuştur. Bunun yanı sıra herkesin olduğu gibi de birkaç dostum vardı ya da bilmiyorum olduğunu düşünüyordum. Sonra anladım ki bir insanı en çok üzen şeylerden biri de karşısındakine verdiği değeri ondan görememekmiş. Şimdi hemen itiraz edenler olacaktır bu resmen karşılık beklemek diye. Belki evet belki hayır ama tam olarak bu değil. Bahsettiğim şey değerin ölçüsü değil kategorisi. Mesela sevdiğiniz kişinin sizi sadece arkadaşı olarak görmesi gibi. Ne kadar acı değil mi? Sözün özü ben birilerini hiç istemesem de gerek zaman gerek de başka şartlar yüzünden kaybettim, siz bu hataya düşmeyin dostlarınızla aranıza hiçbir şey sokmayın. En önemlisi de her şeyi karşı taraftan beklemeyin yani ilk mesajı atan olsanız ne olur ki? Hatta çok da güzel olur. Çok da geç olmadan bir şeyler yapmak gerek. Ben onu kaybetmem o beni kaybeder havasına girmeyeyse hiç gerek yok, gerçekten sevdiğin birini kaybetmenin acısının büyüklüğünü tartışmayacağım hepiniz tahmin edebiliyor olmalısınız gerçekten acı verici bir durumdur. Bu öldürmeyen acılar güçlendiriyor mu derseniz, güçlendiriyor mu bilmem ama süründürdüğü kesin.
Çok karamsarım değil mi? Ama durun olayın en güzel yanıysa bazıları bir şekilde hayatımızdan çıkarken bazılarının yanındayım diyerek bize elini daha sağlam uzatmasıdır. Daima demek isterdim ama bu hayatta kimse kimsenin daima yol arkadaşı olamaz gibi geliyor bana. Elbet birileri herkesten çok, herkesten güzel yanınızda olur ama mesele o güzel yürekli ruh ikizlerinizi, üçüzlerinizi bulmakta. Bilirsiniz klasik bir söz vardır arkadaşlarınız kendi seçtiğiniz ailenizdir diye işte o aileyi en güzel insanlarla kurup ilişkinizi sağlam bir temele dayandırdınız mı sırtınız yere gelmez vesselam. Çünkü unutmayın gerçek bir dostunuz varsa ne kaybederseniz kaybedin gerçekten kaybetmiş sayılmazsınız. En kısa zamanda görüşmek dileğiyle...
